[แปลไทย] นิยาย 花様年華 (THE NOTES) – วันคืนที่สวยงามที่สุดในช่วงชีวิตของพวกเรา จีมิน 22 MAY 2022

“พวกเราก็ไปกันเถอะ” คนที่พูดประโยคนี้ขึ้นมาก็คือพี่โฮซอก ผมปิดประตูที่พักแล้วหันกลับมา โต๊ะและเก้าอี้ หม้อหรือถ้วนจานชามถูกวางไว้อย่างลวก ๆ “จีมิน, รีบ ๆ มา” ผมปิดประตูอย่างเร่งรีบ พวกพี่ ๆ เขาเดินนำหน้าผมไปหมดแล้ว จองกุกเดินตามหลังพี่ยุนกิและพี่โฮซอกเล็กน้อย ทั้ง ๆ ที่ตอนมาเรามากัน 7 คนแท้ ๆ แต่ตอนนี้กลับเหลือกันอยู่ 4 คนซะได้

ผมเงยหน้าขึ้นมองก็ตอนที่เราเลยผ่านจุดชมวิวมาแล้ว ชายหาดที่พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วนั้นไม่หลงเหลือแสงเลยแม้แต่น้อย ทั้งจุดชมวิวทั้งทะเลต่างก็ตกอยู่ในความมืดมิด ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลย ผมได้ยินเพียงแค่เสียงของคลื่น มันเป็นเสียงที่ดังมาก ผมคิดว่าน่าจะอยู่ใกล้ ๆ ที่แห่งนี้แหละ เป็นที่ที่เราไปตอนที่มาทะเลครั้งแรก โขดหินที่จะทำให้ความฝันของเราเป็นจริง พวกเราตะโกนเสียงดังที่สุดเท่าที่จะทำได้ในสถานที่ที่มีโขดหินซึ่งถูกระเบิดทิ้งเพราะมีการก่อสร้างรีสอร์ท เศษของโขดหินนั่นกระจุยกระจายในสถานที่แห่งนั้น “จองกุก, อันนั้นมันอยู่ตรงนั้นเหรอ?” เมื่อหันกลับไปมอง จองกุกก็วิ่งขึ้นนำเหล่าพี่ ๆ แล้ว พี่โฮซอกตะโกนเรียกอยู่หรอก แต่เหมือนว่าเขาจะไม่ได้ยิน จองกุกเองก็ไปยังเส้นทางที่มุ่งไปสู่บ้านสินะ ผมคิดอย่างนั้น จองกุกมักจะเดินช้าอยู่เสมอ เขาจะไปยังถนนที่พี่ ๆ จะไป เขาจะหยุดยืนในสถานที่ที่พี่ ๆ นั้นหยุด ผมเองก็เช่นกัน ผมมองไปรอบ ๆ เมื่อถึงทางแยก ถ้าไปฝั่งซ้ายมือจะไปสถานีรถไฟ ถ้าไปฝั่งขวามือจะสามารถขึ้นรถที่ไปถึงบ้านได้

สักวันผมก็ต้องกลับบ้าน มันเป็นเรื่องที่แน่นอนอยู่แล้วและผมก็หนีมันไม่ได้ด้วย ยังไงเสีย ผมก็ต้องเล่าเรื่องที่ผมโกหกให้พ่อกับแม่ฟัง ถึงพ่อกับแม่จะไม่อยากฟังก็เถอะ แต่ผมจะต้องบอกท่าน สักวันผมก็ต้องก้าวไปข้างหน้า 1 ก้าว ผมมองเห็นพี่ยุนกิเลี้ยวเดินไปยังถนนฝั่งซ้าย “จีมิน รีบ ๆ มาได้แล้ว” พี่โฮซอกมองมายังทิศทางของผม “พี่ครับ ผมจะกลับบ้านครับ” พี่โฮซอกถามกลับมาราวกับต้องการจะบอกว่า ‘นายหมายความว่าไง’ “บ้าน?” ผมยอมรับและพยักหน้า หลังจากนั้นก็ก้าวขาไปยังถนนฝั่งขวา