花様年華 the notes 結 Answer・จองกุก 28/5/19
“ความฝันของพี่ ๆ คืออะไรเหรอครับ?”
เพราะคำถามของผมแบบนั้น ทำให้พวกพี่ ๆ หันมามองผม
“ก็..ก็แค่ผมต้องเขียนลงไปในแบบสอบถามเรื่องความคาดหวังในอนาคตน่ะครับ”
พอผมเบี่ยงเบนความสนใจเช่นนั้น ซอกจินฮยองก็เปิดประเด็นขึ้นมาว่า “อะไรน๊ออออ…”
“สำหรับฉันน่ะ ยังไม่มีความฝันอะไรหรอก แต่ถ้าจะให้บอกความคาดหวังแล้วล่ะก็ สิ่งนั้นน่ะจะเป็นประมาณว่า “การเป็นคนดี” ล่ะมั้ง?” พี่เขาตอบคำถามด้วยท่าทีเขินอายและคำพูดที่ไม่แน่ชัด
ทันใดนั้น ยุนกิฮยองที่นอนอยู่กับเก้าอี้ของเปียโนก็ให้คำตอบอันแสนเย็นชาแก่ผม
“ต่อให้ไม่มีความฝันก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิ ฉันน่ะ ไม่ฝันอะไรหรอก เพราะเดี๋ยวมันก็เป็นไปตามทางของมันเองนั่นแหละ”
ทุกคนหัวเราะหึ ๆ ให้กับคำตอบที่สมกับเป็นยุนกิฮยอง
“ฉันจะเป็นซุปเปอร์ฮีโร่ ฉันจะช่วยโลกให้รอดพ้นจากคนชั่ว” ทันใดนั้นแทฮยองฮยองก็ลุกขึ้นยืนบนเก้าอี้ ชูแขนขึ้นไปบนอากาศและโพสท่าในขณะที่พูด
“ขึ้นไปยืนแบบนั้นเดี๋ยวก็ตกลงมาได้แผลหรอก ลงมาได้แล้ว” เป็นโฮซอกฮยองที่เอ่ยเสียงดุ พลางตอบคำถามของผม “ฉันจะตามหาแม่ แล้วก็ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข การมีความสุข นั่นแหละ ความฝันของฉันล่ะ” พี่เขาตอบคำถามผมและใบหน้าสื่อให้เห็นถึงการมีความสุขเอามาก ๆ
“งั้น… ตอนนี้ไม่มีความสุขเหรอครับ?” เป็นจีมินฮยองที่เอ่ยถาม
“น่าจะเป็นแบบนั้นมั้ง..?” สีหน้าและท่าทางอันเจ็บถูกฉายออกมาจากโฮซอกฮยอง หลังจากนั้นเขาก็หันไปถามจีมินฮยอง
“แล้วความฝันของนายล่ะ?”
“ผมเหรอครับ?” จีมินฮยองตาเป็นประกายพร้อมด้วยอารามตกใจ
“ตอนที่อยู่โรงเรียนอนุบาลผมอยากจะเป็นประธานาธิบดีนะ แต่หลังจากนั้น ผมก็ไม่รู้แล้วว่าผมอยากจะเป็นอะไร” พี่เขาตอบแบบนั้น
ตอนนี้เหลือแค่นัมจุนฮยอง ผมไม่รู้ว่าพี่เขารับรู้ถึงสายตาทุกคู่ที่มองอยู่หรือเปล่า พี่เขาไหวไหล่และพูดขึ้น
“ฉันก็อยากจะพูดอะไรเท่ ๆ หรอกนะ แต่ฉันน่ะ ไม่มีความฝันอะไรหรอก ก็แค่อยากจะให้เงินพาร์ทไทม์เพิ่มขึ้นอีกสักหน่อย”
ผมพยักหน้าพลางก้มลงมองข้อความ ในช่องที่ให้กรอกข้อความถึงความคาดหวังในอนาคตนั้นจะแบ่งเป็นของตนเองและของผู้ปกครอง ตัวผมเองอยากจะเป็นอะไรกันนะ… ผมมองไม่เห็นคำตอบที่ผมจะต้องเขียนลงไปเลยสักนิด
