花様年華 the notes・โฮซอก 22/7/4
ในระหว่างที่แฟนของผมกำลังเข้ารับการปฐมพยาบาลเบื้องต้นอยู่นั้น ผมก็ยืนรอที่ระเบียงทางเดิม ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ก็ดึกดื่นมืดค่ำ ทำไมระเบียงทางเดินของโรงพยาบาลถึงได้มีผู้คนจอแจยิ่งนัก
ทั้งหยดน้ำ ทั้งหยาดเหงื่อไหลย้อยลงมาตามไรผมเป็นเม็ด ๆ, ผมทำของต่าง ๆ หลุดร่วงออกมาจากกระเป๋าของแฟน
เงินจำนวนเล็กน้อยกลิ้งปลิวออกมา ทั้งปากกา ผ้าขนหนู และในบรรดาสิ่งของพวกนั้นผมพบบัตรโดยสารเครื่องบินเข้า…
ผมหยิบมันขึ้นมา…ตั้งใจว่าจะยิง code เพื่ออ่านดูข้อมูล แต่ดันมีโทรศัพท์เข้ามาจากคุณหมอพอดี
คุณหมอบอกถึงเธอจะหมดสติจากการที่ศีรษะทุกกระทบ แต่ก็เป็นอาการบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง สักพักแฟนของผมก็เดินออกมา
“เธอโอเคใช่ไหม?”
“แค่รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยน่ะ” เธอตอบผมกลางคว้าเอากระเป๋าจากผมไป
หลังจากนั้น เธอก็มองเห็นบัตรโดยสารเครื่องบินของตัวเอง… เธอเงยหน้าขึ้นมองผม ก่อนที่จะเหวี่ยงกระเป๋าไปสะพายอีกด้าน
ผมคิดว่าผมจำเป็นที่จะต้องแสร้งทำเป็นไม่รู้อะไร
และเมื่อเราออกมาจากโรงพยาบาล ก็พบว่าฝนยังคงไม่หยุดตก มันยังคงตกรุนแรงเหมือนเดิม
พวกเรายืนอยู่ด้านนอกประตูกัน 2 คน
“โฮซอก” เธอเอ่ยขึ้น
ผมรู้สึกว่าเธอกำลังตั้งใจจะบอกอะไรผมสักอย่าง
“แปปนะ เดี๋ยวฉันไปซื้อร่มมาให้” ผมพูดพลางเดินออกไปท่ามกลางสายฝน, ณ ที่ไกล ๆ มีร้านสะดวกซื้อตั้งอยู่
ผมรู้อยู่แล้วว่าแฟนของผมนั้นไปออดิชั่นเพื่อเข้าเป็นสมาชิกของทีมเต้นต่างประเทศ, และบัตรโดยสารเครื่องบินนั่นเป็นเครื่องยืนยันอย่างดีว่าเธอผ่านการออดิชั่นแล้ว
ผมไม่อยากจะฟังอะไรจากเธอทั้งนั้น
ผมไม่มีแม้กระทั่งความกล้าที่จะอวยพรให้กับความสำเร็จในอนาคตของเธอ
