花様年華 the notes・จองกุก 22/7/16
ผมยืนอยู่ที่ริมหน้าต่าง ค่อย ๆ เอื่อนเอ่ยเนื้อร้องตามทำนองเพลงที่ได้ยินจากหูฟัง
นี่ก็ผ่านมา 1 สัปดาห์แล้ว
ตอนนี้ไม่ต้องดูเนื้อร้องก็สามารถร้องเพลงไปด้วยกันได้แล้ว, ผมถอดหูฟังลงข้างหนึ่งเพื่อที่จะฟังเสียงตัวเองขณะที่กำลังซ้อมร้องเพลง, ถึงผมจะบอกว่าเนื้อเพลงนั้นดีและผมก็ชอบมัน แต่ว่าเนื้อเพลงนั้นหวานจนผมรู้สึกอายและยกมือขึ้นมาเกาหัว
แสงแดดของเดือนกรกฎาคมทอลอดผ่านมาทางหน้าต่างใบใหญ่ เหล่าใบไม้สีเขียวสั่นไหวทอแสงระยิบระยับเพราะลมพัด… ทุก ๆ ครั้งที่แสงแดดตกกระทบกับใบหน้า ความรู้สึกของผมก็ได้เปลี่ยนไป
เมื่อผมหลับตาลง ผมก็มองเห็นสีสันต่าง ๆ ไม่ว่าจะสีน้ำเงิน สีแดง หรือสีเหลืองที่ขยายกว้างอยู่ภายในโลกที่ผมมองเห็น และระหว่างนั้น ผมก็ร้องเพลงไปด้วย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเนื้อร้องหรือเปล่า หรืออาจจะเป็นเพราะแสงแดด ผมรู้สึกเจ็บปวด รู้สึกจักจี้ ราวกับมีอะไรบางอย่างโป่งพองอยู่ภายในอก
